Πολλά έχουν γραφτεί και πολλά ακόμα έχουν ειπωθεί για την Αργεντινή η οποία βρέθηκε σε παρόμοια κατάσταση με εμάς πριν από μία δεκαετία περίπου. Προσωπική άποψη για τα οικονομικά και πολίτικα δεδομένα των αποφάσεων των κυβερνήσεων της Αργεντινής δεν εχω. Αυτό που εχω όμως είναι ένα προσωπικό βίωμα για τις επιπτώσεις των αποφάσεων της πτώχευσης στους πολίτες της Αργεντινής. Η ιστορία παρακάτω είναι προσωπική και συνήθως την μοιράζομαι με φίλους σε παρέες που κυριαρχούν απόψεις όπως αυτή του κ. Τσίπα σήμερα στη βουλή.
Σε ένα ταξίδι στο εξωτερικό πριν αρκετά, πλέον, χρόνια και αφού η Αργεντινή ήταν ήδη σε περιπέτειες τουλάχιστον μία πενταετία βρέθηκα σε ένα ξενοδοχείο στο οποίο οι πιο κοντινοί ένοικοι ήταν μία παρέα Αργεντίνων καθηγητών πανεπιστημίου διαφόρων βαθμίδων. Μην έχοντας τι να κάνω και προσπαθώντας σε ένα ξένο κράτος να δημιουργήσω τις προϋποθέσεις εκείνες που θα επέτρεπαν να περάσω καλά με παρέα γνωριστήκαμε και πηγαίναμε μαζί για φαγητό, βόλτες, μπύρες και καραοκε.
Οι κουβέντες μας περιστρέφεται γύρω από πολλά θέματα, από το πόσο καλό δεκάρι παλιάς κοπής αλλά αργος είναι ο ρικελμε μέχρι τις διάφορες και τις ομοιότητες των χωρών μας. Στις κουβέντες αυτές λοιπόν, έχοντας ως δεδομένο την λατρεία μου στον ρικελμε και γενικότερα το αργεντινικο ποδόσφαιρο, μου είχε κάνει εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο αναφερόταν στην Ελλάδα και την Ευρώπη γενικότερα. Η οπτική τους γωνία ήταν πως στην Ευρώπη υπήρχε η γη της επαγγελίας και πως τοη Ελλάδα ήταν το σούπερ κράτος . Οι εκφράσεις που χρησιμοποιούσαν ήταν σαν να αναφερόταν σε άλλη χώρα και προσπαθούσα να τους πείσω πως η Ελλάδα δεν απείχε πολύ από την δική τους χώρα. Ωστόσο έπειτα από κάποιες μέρες παρέας και αρκετές βόλτες συνειδητοποίησα κάποια πράγματα τα οποία μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση. Για παράδειγμα υπήρχε έκδηλος ενθουσιασμός όταν βλέπανε σύγχρονα αυτοκίνητα και δεν μιλάω για πολυτελή αυτοκίνητα (πόρσε, κτλ) μιλάω για απλά αυτοκίνητα όπως πχ το πεζό 207 ή το ρενώ μεγκαν. Όταν τους ρώτησα τι συμβαίνει μου είπαν με απόλυτη φυσικότητα πως στην Αργεντινή δεν κυκλοφορούν νέα αμαξια, μόνο 20ετίας και βαλε καθώς δεν υπάρχουν αντιπροσωπείες αυτοκίνητων και όσοι είχαν καλό αυτοκίνητο (εσείς μεταφραστε στο μυαλό σας καινούργιο) τα δώσανε για να εξασφαλίσουν ρευστό.
Η διαπίστωση αυτή άρχισε να δημιουργεί στο μυαλό μου αμφιβολίες σχετικά με την άποψή μου περί ομοιότητα μεταξύ Ελλάδας και Αργεντινής. Αποφάσισα λοιπόν να αρχίσω να ρωτάω πιο συγκεκριμένα πράγματα ώστε να ξεκαθαρίσω τα πράγματα. Αρχικά θέλησα να μάθω πως αυτοί που ήταν καθηγητές στο πανεπιστήμιο βρέθηκαν σε αυτές τις θέσεις, άλλωστε ο μεγαλύτερος από αυτούς ήταν λίγο μεγαλύτερος μου. Ηθελα να μάθω πως αυτοί κατάφεραν εν μέσω των συνθηκών που περιέγραφαν να τελειώσουν πτυχίο, μεταπτυχιακό και διδακτορικό και τα έβγαλαν πέρα. Η απάντηση τους με είχε σοκάρει, στην Αργεντινή μου λένε τώρα στήνονται τα πανεπιστήμια ξανά και για να γίνει αυτό δεν υπάρχουν καθηγητές με διδακτορικό. Δηλαδή λέω εσείς δεν έχετε διδακτορικό, όχι λένε, ένας από αυτούς απλά είχε μάστερ. Αφού ξεπέρασα το αρχικό σοκ τους ρώτησα πως συνέβη αυτό και μου είπαν πως οι άνθρωποι δεν είχαν χρήματα να σπουδάσουν, όσοι είχαν προσόντα κατάφεραν να βρουν μία δουλειά στο εξωτερικό οι άλλοι προτίμησαν να κάνουν χειρονακτικες εργασίες για το μεροκάματο. Αφού δεν υπήρχαν φοιτητές έκλεισαν και τα πανεπιστήμια.
Εμβαθυνοτας περισσότερα κατάλαβα αυτό που οι άνθρωποι προσπαθούσαν να μου πουν εξαρχής, οι διάφορες μεταξύ Ευρώπης και Λατινικής Αμερικής είναι τεράστιες και ευτυχώς για εσάς ζείτε σε ένα κράτος το οποίο ανήκει στην Ευρώπη. Η άποψη αυτή από μόνη της δεν θα είχε αξία αλλά ο ένας από τους Αργεντινούς είχε ζήσει μία διετία στην Ελλάδα εργαζόμενος ως εξωτερικός συνεργάτης σε κάποια ερευνητικά προγράμματα του Αριστοτέλειου πανεπιστημίου και είχε δεδομένα να συγκρίνει και να εκφράσει. Το ζουμί είναι πως αυτα που συνέκρινε δεν ήταν ζητήματα πολυτελείας αλλά καθημερινά θέματα διαβίωσης και παιδείας. Αυτα τους έλειπαν και αυτα συνέκρινε όπως για παράδειγμα ανοιχτα δημόσια σχολεία, ανοιχτα νοσοκομεία, ανοιχτα καταστήματα. Μάλιστα θυμάμαι την πικρία τους γιατί χώρες που είχαν επωφεληθεί στο παρελθόν από την Αργεντινή όπως είναι η Ισπανία και η Ιταλία δεν τους δώσανε μία χείρα βοήθειας για να αποφευχθεί η κατάσταση στην οποία είχαν περιέλθει.
Αυτά συνέβησαν το 2006, ήδη η Αργεντινή βρισκόταν σε περιπέτειες λίγο παραπάνω από μία πενταετία. Σήμερα ανακοινώθηκε πως το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων μειώθηκε στα επίπεδα του 2005. Οι αργεντινοί με αυτά που είχαν βιώσει ζήλευαν το βιοτικό επίπεδο της Ελλάδας του 2006 το οποίο είναι περίπου όσο και το βιοτικό επίπεδο σήμερα.
Food for thought που λέμε.
Delinquents' Blog 
Σχολιάστε